|
|
De band:
René Cardynaals |
Peter Corsius |
Pie
Houben |
Hugo
Kuijpers |
René Stallinga |
Jan Bessems |
Historie Gumbo Jazzband
In 1983 wordt door Hugo Kuijpers (cornet), René Cardynaals (sousafoon), Tos
Berendschot (trombone), Henk Reijnen (banjo), Petra Dallwitz (washboard, later
drums) en Ronald Wildering (klarinet) de
Original Stöb Jazz Band in Maastricht opgericht. De band ondergaat in 1985 een
naamsverandering en speelt verder onder de naam New Orleans Dusty Duds (NODD).
Het is 1991 als Franck van de Wijer (die evenals
René en Hugo in de toenmalige King Zulu’s Brass Band speelde) wordt gevraagd
of hij de nieuwe klarinettist van de NODD wil worden. De band speelt in die
jaren regelmatig in Maastricht, maar ook op bijvoorbeeld het festival van Fréjus
(F) en is buten diverse plaatsen in Nederland en Duitsland te gast in Maubeuge
(F). Het repertoire was een mix van bekende en minder bekende oude stijl Jazz
nummers. Veel aandacht kregen de nummers die door King Oliver en Jelly Roll
Morton waren opgenomen.
Eind 2007 wordt de NODD
opgeheven omdat enige muzikanten de band verlaten door tijdgebrek, verhuizingen
en zakelijke verplichtingen.
2008: Oprichting van de Gumbo Jazzband
Rond de zomer van 2008 krijgen René C, Franck en Hugo toch weer de kriebels en
formeren ze een nieuwe traditionele jazzband. René Stallinga, die met het trio als trombonist in de Hurricane Brassband (de opvolger van de King Zulu's Brass
Band) speelt, wordt gevraagd als trombonist. Paul Beljaers (oud drummer van o.a. de
Circus Square Jazzband) wordt benaderd en is direct enthousiast, evenals Mark Delmotz die de band completeert op gitaar. Hugo stelt, als muzikaal leider, een
repertoire samen van bekende en minder bekende traditionele jazznummers. Vanaf
het begin worden buiten de standaard refreinen zoveel mogelijk ook de minder
bekende coupletten gespeeld. Door de keuze van een sousafoon en gitaar (i.p.v.
banjo) heeft de band snel een geheel eigen sound te pakken. Bijzonder is ook het
feit dat de mannen van de frontline alle drie een goede stem hebben en deze ook
driestemmig kunnen gebruiken. De repetities vinden eens in de 14 dagen plaats in
café eetkamer St. Servais aan de Susserweg 1 in Maastricht, waar Koen Schouten
en Julie Schreuder ons onderdak bieden. Eind 2008 spelen we in dit café ons
eerste optreden. Na een aantal optredens in ons repetitielokaal komen al snel
verzoeken om zowel openbaar, als op privéfeesten onze opwachting te maken.
2009: Eerste wisseling in de band
In 2009 deelt Mark mee dat hij wegens een ongeneeslijke ziekte niet meer kan
spelen en de band zal moeten verlaten. Mark zal niet veel later komen te
overlijden. Mark wordt tijdens de optredens in 2009 en een gedeelte van 2010
vervangen door Noël Schobben.
2010: Ben Busscher
In 2010 wordt Ben Busscher onze nieuwe gitarist. Ben is een bekende in de wereld
van de traditionele Jazz, is van oorsprong contrabassist, maar heeft lang
geleden ook gitaar gespeeld. Ondanks dat Ben zich de gitaar weer eigen moet
maken, zijn we weer snel een hechte band en kan onze ontwikkeling voortgaan. Met
Ben spelen we onder andere tijdens Jeker Jazz in café De Bóbbel (Wolfstraat
Maastricht).
2011: Meyke Houben
In 2011 wordt, nadat enige muzikanten als bandleden van de Hurricane Brassband
New Orleans hebben bezocht, Meyke Houben gevraagd als zangeres de band te
versterken. Meyke neemt de handschoen op en samen wordt gekeken hoe een en ander
vorm kan krijgen. We spelen een aantal optredens samen, maar helaas moeten we
naar een aantal maanden constateren dat het stembereik van Meyke moeilijk te
combineren valt met de frontline instrumenten. Het is jammer maar we moeten
afscheid van elkaar nemen.
2012: Begin zondag matinees Café Local
In 2012 krijgen we behoefte aan een vaste stek waar we regelmatig kunnen
optreden. Na een tocht langs diverse horecagelegenheden in Maastricht zijn we
bij Dennis Stroes in café Local (Markt 38 Maastricht) aan het juiste adres
beland. Hij gaat met ons in zee en zo spelen we maandelijks in zijn café een
zondag matinee. De band introduceert in Maastricht het New Orleans gebruik om de gasten
een tip te vragen. Niemand kijkt er eigenlijk vreemd van op en zo is het een
onderdeel van onze optredens.
2013: Pie Houben en Peter Corsius
In 2013 vinden nogal wat belangrijke gebeurtenissen plaats. Ben Busscher deelt
in juni mee dat hij zal stoppen, omdat de gitaar toch niet echt zijn instrument
is en hij daardoor bepaalde remmingen voelt. René S benadert Pie Houben. Pie
aarzelt eerst omdat hij uit een geheel andere stroming van de muziek komt, maar
gaat de uitdaging aan. De blues roots die Pie inbrengt geven de sound van de
Gumbo Jazzband een andere kleur. Gelukkig komen we snel tot de conclusie dat Pie
muzikaal maar zeker ook als mens een zeer aangename toevoeging is voor de band.
In de zomer deelt Paul Beljaers mee dat hij gaat verhuizen naar het westen van
het land en hij de Gumbo Jazzband als muzikant vaarwel moet
zeggen. Paul geeft aan wél de PR voor de band te willen blijven doen. Deze
“taak” heeft Paul geweldig opgepakt. Hij verzorgt de PR-mails m.b.t. optredens
aan de pers en onze fans. Franck benadert Peter Corsius. Peter komt uit de hoek
van de wereldmuziek en heeft geen enkele ervaring met de traditionele Jazz en
zijn specifieke drumstijl. Peter begint, in eerste instantie samen met Paul, te
repeteren en wordt snel enthousiast over deze muziek. Hij ontdekt dat de
manier van drummen inderdaad geheel anders is, maar staat open voor elke tip. Zijn
enthousiasme maakt dat Peter snel zijn weg vindt en in oktober 2013 zijn eerste
optreden speelt tijdens het Jeker Jazzfestival in Maastricht.
Tijdens dit
festival spelen we (op voorspraak van Pie) voor het eerst in café De Pieter (St. Pieterstraat 22
Maastricht). Het optreden valt in goede aarde bij het publiek en de uitbaters
Paul Hendriks en Maarten Hamming.
Omdat café Local eind 2013 aangeeft niet verder de zondag matinees te
organiseren, gaan we in gesprek met de uitbaters van café De Pieter en wordt
snel duidelijk dat zij oren hebben naar voortzetting van onze traditie.
2014: Café De Pieter nieuwe Jazztempel
Vanaf februari 2014 worden de matinees voortgezet in café De Pieter en blijkt
dat onze matinees ook hier zeer goed worden bezocht. Er heerst een ontspannen
sfeer en op zonnige zondagen wordt zelfs op de straat voor het café gedanst. Aan
het repertoire wordt flink gewerkt, we gaan inmiddels in de richting van het 100e nummer.
2015: VANT
Een bijzondere ontmoeting vindt plaats in november 2015, met de muzikanten van
de Engelse Punk rockband VANT. De muzikanten lopen door Maastricht en passeren De Pieter
op een zondagmiddag tijdens ons concert. Een van de bandleden moet een sanitaire
stop maken en dat maakt dat de bandleden de Pieter inkomen. Tijdens een break en
na ons optreden reageren zij zeer enthousiast en vragen ze of wij, als VANT weer
in Nederland speelt, als support-act willen spelen.
2016: De Melkweg
Maanden gaan voorbij en niemand van ons denkt nog aan de ontmoeting met VANT,
maar in augustus 2016 worden we inderdaad uitgenodigd om in december 2016 in De
Melkweg (Amsterdam) als support-act op te treden. De uitnodiging wordt aanvaard
en zo spelen we op 18 december 2016 voor, in de pauze en na het concert van VANT
in De Melkweg. Is het de spanning? Voor het optreden rijdt Franck een verboden
parkeerzone in en komt er met behulp van de politie -die zich afvragen hoe hij
daar eigenlijk kwam omdat de zone met een beweegbare paal was afgesloten- pas
weer uit. Hugo heeft minder geluk en raakt diezelfde beweegbare paal. Het mag de
pret niet drukken, we spelen goed en hebben een geweldige avond waarbij het rock
publiek zelfs op het einde een dansje maakt op onze muziek.
In 2016 worden ook de eerste balletjes opgegooid om met de Gumbo Jazzband in
2017 naar New Orleans te gaan. Nadat iedereen zijn vrije dagen heeft geregeld
wordt de koe bij de horens genomen en de vlucht en het onderkomen geboekt. Eind
2016 is duidelijk dat we niet alleen naar de Big Easy zullen afreizen, maar daar
ook veel en bijzondere optredens tegemoet kunnen zien.
2017: New Orleans
De eerste maanden van 2017 staan geheel in de voorbereiding van onze tournee
naar New Orleans. Peter en Pie worden door de andere bandleden nieuwsgierig
gemaakt en zo staan alle neuzen in de richting van de Crescent City.
Donderdag 6 april rijdt het busje vanaf 3.00uur rondt en haalt de New Orleans-gangers op. Na een vlucht met
vertraging boven Washington, zetten we de eerste stappen op US bodem. Door de
vertraging kunnen we snel door de douane richting het beloofde land. Om 19.30
landen we in New Orleans en kan ons avontuur beginnen.
-
Vrijdag 7 april 19.00 is ons eerste optreden at Fritzel’s European Jazz Pub
(Bourbon Street). Peter geeft aan toch wel nerveus te zijn, maar daar is niets
van te merken. De opmaat naar ons optreden op het French Quarter Festival (FQF)
is succesvol en geeft vertrouwen.
-
Zaterdag 8 april 12.00: optreden International Stage FQF. Bij het opbouwen zien
we al bekenden van bij Fritzel’s, dat geeft de burger moed. Ons optreden
beginnen we zoals gebruikelijk met Way down yonder in New Orleans en dat valt
direct goed in de smaak bij het publiek. Een lekker sfeertje wordt gecreëerd dat
extra cachet krijgt als Lindy Hopp dansers de gelegenheid nemen te dansen. Out
in the cold again brengt zelfs enige tranen in de ogen van een paar toehoorders. Top optreden! Ons
debuut op het FQF is gemaakt. Stagemanager Ralf vraagt ons of we zondag ook willen
optreden, ter vervanging van Brian Carrick die helaas wegens ziekte niet kon
komen. We hoeven niet lang na te denken en zeggen toe.
-
Zondag 9 april 12.00: tweede optreden op het FQF. Weer een zeer geslaagd
optreden met deze keer nog meer Lindy Hop dansers. Avonds spelen we om 19.00
opnieuw bij Fritzel’s en sluiten daarmee een top dag af.
- Maandag 10 april: Vandaag geen optredens dus kan iedereen doen wat hij wil. Pie,
Hugo en aanhang bezoeken plantage Laura en worden bij terugkomst verrast door
een fantastisch gedekte tafel en een geweldig diner op de porche, verzorgd door
de 4 andere Gumboërs. Mooie afsluiting van de vrije dag. Op the porche speelt
Pie nog een paar nummers op zijn gitaar, waarvan een klein deel op facebook
wordt geplaatst. Dit levert laat in de avond nog een bezoek op van een inwoner
van New Orleans die e.e.a. op facebook zag en een bezoekje brengt incl. een fles wijn.
- Dinsdag 11 april: Jean-Pierre de Smet, die al in 2016 aanbod ons in New Orleans
rond te willen leiden, staat om 9.00 paraat bij de ingang van Armstrongpark. We
beleven een prachtige rondleiding van bijna 2,5 uur en eindigen op Jackson
Square met een begroeting van Arlet (zijn vrouw) en een paar pinten. Om 18.00
verzamelen wij ons bij Fritzel’s voor ons volgende concert. Fritzel’s is om
18.00 totaal leeg en sfeerloos. Om 19.00 zijn een handvol mensen in de zaak,
maar we zetten toch aan voor ons eerste nummers. Zeer snel is het café daarop
gevuld en weer maken we er een goed optreden van. Om 21.00 zijn we eigenlijk nog
in de mood om verder te spelen, maar worden we op eigenzinnige wijze, door de leader van een van Fritzel’s huisbands, erop gewezen dat het tijd is.
Een stevig applaus valt ons te beurt en daarmee sluiten weer een top optreden af.
- Woensdag 12 april: Optreden in de Palm Court Café (Decatur Street) van Nina
Buck. Nina heet ons hartelijk welkom en wij stellen ons op. De
geluidsinstallatie wordt getest en alles werkt, behalve de monitors. Deze mogen
om ons onbekende redenen niet gebruiken. Als we om 19.00 beginnen met ons optreden
blijkt dat we elkaar heel slecht kunnen horen. Het optreden loopt niet helemaal
zoals we wensen, maar het publiek is enthousiast en trakteert ons op veel
applaus en open doekjes voor de solo’s. Na het optreden wordt ons een diner
aangeboden, waardoor we het iets minder bevredigend gevoel snel van ons af
kunnen eten en praten. Al met al een mooie ervaring om in deze Jazztempel te
kunnen spelen.
- Donderdag 13 april: De auto, die we van Rob Espino te leen hebben gekregen,
wordt gevuld met de instrumenten en de versterker en zo gaan we op weg naar de
Steamboat Natchez. Aangekomen op de boot blijkt dat Dave ,de leider van de
huisband bestaande uit Dave Buddinghausen, Tom Saunders en Tim Laughlin, totdat
hij aan boord van de Natchez kwam niet wist dat wij zouden spelen. Een en ander
wordt besproken en we delen de tijd op tussen beide bands. Het optreden loopt als
een trein en het publiek komt van de verschillende deks naar beneden om er weer
samen met ons een feestje van te maken. Ons optreden sluiten we af met een toegift en
een zeer tevreden gevoel. Niet iedereen kan zeggen dat hij op de Natchez heeft
gespeeld!
- Vrijdag 14 april: Vandaag zijn we uitgenodigd door Steve en Tammy Burke op “Burke’s
festival”. Na een rit over Lake Ponchartrain komen we bij de Burke’s aan en
worden hartelijk verwelkomd. Na een paar “drinks” is het Big Daddy O (Owen
Tufts) die een paar geweldige blues nummers speelt. Pie, René C en Peter
zetten daarbij een heerlijke begeleiding neer. De middag vordert en zo musiceert
iedereen met iedereen. Pie speelt samen met Big Daddy O de blues en laat horen
dat ook uit Maastricht goede blues komt. We spelen als band ook nog een setje.
Na een middag vol muziek, drank en heerlijk eten gaan we tegen 20.00 weer
richting New Orleans.
-
Zaterdag 15 april: Vrije dag. What happens in NoLa stays in NoLa zullen we maar
zeggen.
-
Zondag 16 april: Onze laatste volle 24 uur in New Orleans. Morgens zien enkele
van ons de Easter parade door de straten van New Orleans trekken en om 15.00 uur
verzamelen we ons voor het laatste concert van onze trip in Bar Mon Cher (St.
Louis Street). Als we om 16.00 beginnen te spelen is het, buiten onze inmiddels
vaste fans, nog niet echt druk. De bar is
als een soort huiskamer en geeft een goede sfeer. Tijdens ons optreden komen
Johan de Grande met zijn vrouw, Tammy en Steve Burke en ook de trombonist van de
Storyville Stompers Brassband binnen. Nadat de gay-easterparade is
langsgetrokken spelen Steve en de trombonist nog een paar nummers mee. We
sluiten ons laatste optreden af en krijgen direct de uitnodiging van Johnny en
Jeanette (de eigenaren) om als we weer in New Orleans te zijn bij Mon Cher
opnieuw te gast te zijn. Die is in de pocket.
-
Maandag 17 april: De koffers zijn ingepakt, de taxi’s rijden voor en we gaan met
een brok in de keel richting vliegveld. Van New Orleans vliegen we via Houston
terug naar Amsterdam. Rond 14.00 uur is Maastricht weer in zicht en een prachtige
concertreis ten einde. Wat een prachtige ervaring..
Een ander hoogte punt volgt tijdens ons optreden op de “Sjaander Broonk”. We hebben de eer om een paar nummers samen met Tricia
Boutté samen te kunnen spelen. Weer een hoogtepunt in het bestaan van de band.
2018
Ook in 2018 spelen we weer op heel veel mooie plaatsen. We noemen het Ardent
Swingfestival (Liège, B), Whiskey Festival (Smeersmaas, B), Fete de la Musique (Liège,
B) en het Jeker Jazzfestival in Maastricht. Bovendien is en blijft Café De Pieter ook in 2018 eens
per maand onze Jazztempel.
2019
Voor de derde keer zijn we te gast op het Ardent Swingfestival (Liège, B) en
voor de tweede keer bij Jazzmatinee in Würsselen. Ook het Jazzfestival Broukay
staat op ons palmares. Buiten optredens
tijdens Jeker Jazz Festival in Maastricht en een paar liefdadigheidsdoelen in
verzorg- en verpleeghuizen was het een goed gevuld muzikaal jaar.
2020 The Roaring twenties!
En toen kwam het Coronajaar. We speelden de eerste drie maanden nog o.a. onze matinees bij café De
Pieter en vlak na de matinee in maart ging Nederland op slot........
Alle optredens in het eerste deel van 2020 werden gecancelled. Op 13 augustus
was ons eerstvolgend optreden tijdens Borrel Notenconcert in Maastricht, dat
gelukkig helemaal op basis van de geldende Corona-regels kon worden gespeeld. Wat een opluchting.
Een triest moment was de mededeling dat een fan van het eerste uur, Kveta, niet
meer lang te leven had. Wij hebben haar op 15 augustus een verrassingsconcert
aan huis gebracht en daarna afscheid van Kveta. Een bijzonder moment voor
iedereen. We hadden
tevens de eer om de crematie muzikaal op te luisteren. Op het eind van 2020
begonnen we enkele opnames te maken in de
"studio" van Pie. Zo konden toch nog iets doen in 2020.
2021 Nog steeds Corona
Nog steeds Corona dat de hele wereld bepaalde.... De opnames werden voltooid en
zijn via
Spotyfy te beluisteren. Op 13 juni konden we eindelijk weer een optreden
verzorgen. Nederland zat "cultureel" nog op slot, maar we konden een concert
geven in Luik. We werden o.a. uitgenodigd voor een fantastisch optreden in
Brussel en om deel te nemen aan Jazz Broukay. René stelde zijn tuin ter
beschikking zodat we ook tijdens "Struinen in de tuinen" konden deelnemen. Jan
Bessems kwam eind 2021 de frontline versterken, omdat Franck door omstandigheden
een stap terug deed. Jan's fanatisme zorgde er voor dat we binnen een paar weken
de draad konden oppakken.
2022 Eindelijk weer volop de podia op. Het jaar begon in
"de studio" van Pie om evenals de laatste jaren een Carnavalsproject op te
nemen. We spelen plaatselijke
Carnavalsliedjes maar met een Jazzy masker. Zo
konden we de laatste maanden van de beperkingen i.v.m. Corona toch muzikaal
invullen.
In februari speelden we in Luik op de avond dat hier alle Corona-beperkingen
werden vrijgegeven. Het was een geweldig optreden in een overweldigende sfeer
met veel Lindy Hop dansers. Vanaf maart 2022 konden we ook weer onze matinees
verzorgen in café De Pieter en onze vaste fans weer begroeten. 1 mei speelden we
in het prachtige intieme theater van Landgraaf. Hierbij hadden we twee Lindy Hop
dansparen uitgenodigd om de bezoekers mee te nemen in de sferen van de Roaring
Twenties van de vorige eeuw, al zijn de huidige Twenties ook ruig geneg
begonnen. Eind mei besloot Franck om persoonlijke redenen te stoppen bij de
band. Franck was een van de mede-oprichters van de Gumbo Jazzband en speelde
vanaf 1991 samen met Hugo en René Cardynaals in de voorlopers van de Gumbo
Jazzband.
|
Informatie: Gumbo Jazzband Penatenhof 13 NL 6125 BT MAASTRICHT  +31 (0)6 27922554
of per
 |
 |
||
|
|